[ و فرمود : ] آن که زمام خود را به دست سستى سپارد ، حقوق را خوار دارد ، و آن که سخن چین را پیروى کند ، دوست را از دست بدهد . [نهج البلاغه]
 
دوشنبه 88 تیر 22 , ساعت 11:48 عصر
بنام تنها رفیق

فراموشت نکرد ایزد در آن حال/که بودی نطفه ای مدفون و مدهوش

روانت داد و طبع و عقل و ادراک / جمال و نطق و رأی و فکرت و هوش

ده انگشتت مرتب کرد بر کف / دو بازویت مرتب ساخت بر دوش

کنون پنداری ای ناچیز همت / که خواهد کردنت روزی فراموش


پاورقی:

دو سه بار که داشتم خسته میشدم چشم به این شعر افتاده و بیت آخرش رو که خوندم مطمئن شدم خدا هوا مو داره و یه روح تازه گرفتم.




لیست کل یادداشت های این وبلاگ